به گزارش ایرنا، این برنامه با حضور دانشجویان موسسه آموزش طبیعت گردی و اکوتوریسم استان اصفهان، جمعیت دوستداران محیط زیست شاخه نجف آباد و پژوهشگر نمونه محیط زیست استان اصفهان انجام و در جریان این پاکسازی 58 کیسه زباله از این منطقه جمع آوری شد.
هماهنگ کننده این برنامه درباره اهداف این پاکسازی گفت: حاشیه پارک ملی کلاه قاضی در فصل زمستان و پاییز به یک تونل باد تبدیل میشود و زبالهها در این مکان تجمع پیدا میکند.
امیر فرح نسب افزود: این تونل باد زبالهها را به ایستگاه دشتی پارک ملی کلاه قاضی که زیستگاه آهوی ایرانی است هدایت میکند و ممکن است این حیوان از این زبالهها مصرف کنند.
وی با بیان این که فصل زمستان زمان جفت گیری آهوی ایرانی است، اظهارکرد: در این زمان نباید هیچ نوع تنشی به آهو وارد شود.
وی تصریح کرد: اداره کل حفاظت محیط زیست باتوجه به احاطه پارک ملی کلاه قاضی ازسوی شهرهای اصفهان، مبارکه و محمد آباد و خطرات زیادی که این زیستگاه را تهدید میکند، باید شرایط حفاظت ویژهای را برای این منطقه نسبت به سایر زیستگاهها اعمال کند.
این فعال محیط زیست در پایان این برنامه اطلاعاتی درباره گونههای جانوری و پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده کلاه قاضی به شرکت کنندگان در پاکسازی ارائه کرد.
حضور رییس پارک ملی کلاه قاضی و خبر ناکام ماندن یک گروه شکارچی متخلف و دستگیری آنان از جمله حاشیههای جالب این برنامه بود.
محمد مغربی با اشاره به سختی کار حفاظت از این منطقه به دلیل مجاورت با شهرهایی نظیر اصفهان، مبارکه و بهارستان گفت: محیط بانان و مسوولان این منطقه با چنگ و دندان از حیوانات ساکن در پارک ملی کلاه قاضی حفاظت میکنند.
پارک ملی کلاه قاضی با مساحتی حدود 50 هزار هکتار مربع در فاصله 36 کیلومتری جنوب شهر اصفهان واقع شده است.
این پارک حفاظت شده علاوه بر پوشش گیاهی علفی دارای گونههای درختی و درختچه بوده که این گونهها در نقاط مختلف درهها و کوهپایهها به طور پراکنده میروید.
پوشش گیاهی این منطقه شامل انواع گندم یان، کاسنی، درمنه، علف شور، بنه، بادام کوهی میباشد و از گونههای غالب حیوانات آن میتوان به کل، بز وحشی، قوچ، میش وحشی، آهو، پلنگ، گرگ، روباه معمولی، کفتار، شغال، خرگوش، انواع موش، مارجعفری، افعی شاخدار، مارقیطانی، مار پلنگی، مارمولک و لاک پشت اشاره کرد.
این منطقه به لحاظ تاریخی از زمان شاه عباس اول صفوی مورد توجه بوده اما در دوره قاجار حیات وحش در کوههای این منطقه به عنوان شکارگاههای اختصاصی حاکمان وقت این سلسله قلمداد شد و به تدریج هدف آسیبهای بسیاری قرار گرفت.
همچنین این منطقه در سال 74 با تصویب شورای عالی محیط زیست کشور جزو پارکهای ملی ایران ثبت شد.